චිම්නි කෝපි 14

 14 කෝපි කෝප්පය

ගහකොළ ගහණ වටාපිටාවක තනිව ඇවිදින එක සොඳුරු ය. තවෙකෙකු සමග ඇවිදීම හැගීම්බරය. 

"තව දවස් කීයකට වැඩ තියේද?" 

"හෙටින් ඉවර කරගන්න පුළුවන් "

"තව දවසක් අදින්න.."

"අපරාදෙනෙ සල්ලි."

"මතක අපරාදෙ වෙන් නෑ.."

"ඇයි මේ තරම් මතක එකතු කරන්නෙ"

"වටින නිසා"

"කොච්චර කාලෙකටද?"

"ජීවිත කාලෙටම"

"එහෙම කිව්වට එහෙමම නැතිවෙයි"

"ඇයි..එහෙම කියන්න හේතුව?"

"සසඳි ව මැරි කලාම"

"සමහර මතක රිප්ලේස් කරන්න හැමෝටම බෑ. ඒවා අයිති යුනික් කැටගරිවලට"

"එතකොට?"

"ඔයා ස්පෙසිෆික් කෙල්ලෙක්"

මම මොහොතකට හැරී එරන්ද දෙස බලා හිඳිමි. 

"ඔහොම බලන්නෙ ඇයි?

"එහෙම අහන්නෙ ඇයි?"

"තේරෙන් නෑ. මට බයයි.. ඇත්තටම ඔයා මාව අරන් යන්න ඕනෙ කියාවිද දන්නෑ"

"එහෙම මට හිතුණොත්?"

"මං ලංකාවෙන් යන් නෑ.."

එරන්ද කීවේ කිසිම ආයාසයකින් තොරව ය. 

"මං ලංකාවෙන් ගියෙ කැමැත්තෙන් නෙමෙයි. මං හිතන්නේ මං ඔයාට කියලත් ඇති. ඒ කාලෙ හිතුවෙ එහෙමයි. බටහිර අහස අල්ලන්න ඕනෙ කියලා. දැන් තේරෙනව .. නෝඩික් කන්ට්රි එකක ජීවත් වෙල ඉද්දිත් ලංකාව ගැන දැනෙන හැඟීම.. "

"ඕන පොළවක පැළ වෙන්න හිතං නෙමෙයිද ගියෙ?"

"මං හිතුවා. ඒත්.. මං පැළ වුණෙ අත්තකින් .. මගෙ මුල් මං මෙහෙන් ගලවගෙන ගියෙ නෑ.. "

"අත්තකින් හරි පැළ වෙන්න පුලුවන් .. ඔයාගෙ අරමුණ කොහොමද කියනෙකයි වැදගත් බිම්මා. ඔයාට ඕන වුණෙ බටහිර පොළවෙ පැළ වෙන්නද? බටහිර අහස අල්ලන්නද.?"

"වෙනස මොකක්ද?"

"පොළවෙ පැළවෙන්න නම් ඔයාට පඳුරක් වෙන්න පුළුවන් . මල් දෙන්න.. ගෙඩි දෙන්න. ශීත කාලෙට කොළ හලන්න.. පොළොවටම නැමෙන්න. හැබැයි අහස අල්ලන්න ඕන නං ඔයාට පුළුවන් මුදුන් මුලක් නැතුව කෙඳි මුල් ගොඩාක් විහිදුවගෙන උස යන්න."

"ඔයාත් මාර එක්ස්ප්ලනේශන්ස් තමයි දෙන්නෙ"

ඔහු දෙවුර සෙලෙව්වේය. සිනාසුණේය. අපි හෝටලය මිදුලේ ගසක් යට හිදගත්තෙමු. 

" පොඩි කාලෙ මං ඉස් ගෙඩියෙක් වගෙ.."

මම කීවෙමි. බිම්මා එහෙම ය. ලොකු ඔලුවෙකි. කුඩා ඇගකි. එරන්ද මදෙස බලා හිනැහිණි. 

"කන්නෙ බොන්නෙ නැත්ද වැඩිය?"

"මොකද නැත්තෙ අනේ, දැන් වගේම කන බොනේවට හරි කැමතියි" 

"අනේ ඔයා නං එහෙම මහ ලොකු කෑමක් කන එකක් මට පේන්නෙ නෑ.."

"නැ නැ.. දැන් කං කන්නෙ නෑ. දැන් ඉතින් මගෙ රස්සාවම කෑම ගැන ලියන එකනෙ.."

"ඒක මාර ලස්සන වැඩක් නේද?"

"ඔව්.."

"මාත් ආසයි එහෙම එක එක රටවල තියෙන ෆුඩ් කල්චර්ස් ගැන ඉගෙන ගන්න"

"ඉතින් මිහිරත් එහෙමයි. ඌ මුලින් වෙන රස්සාවක් කරන්න තමයි ට්‍රයි කළේ.. කොහොමත් ඌ ඇඟ හදන්න ආසයි.. හැබැයි අපි බිස්නස් එක පටන් ගත්තාම ඌ මාර විදියට ආස උනා කලිනරි ආට් එකට"

"මං ඔයාට ඇත්තටම ඔයා ගැන දැනෙන දෙයක් කියන්නංද එරන්ද?"

"මොකද්ද?"

"ඔයා ඇතුලෙ මාර ආටිස්ටික් මිනිහෙක් ඉන්නවා "

එරන්ද සිනාසුණේය. ජාන් ඒ හිනාව අස්සේ මතු වූවේය. "මිණී.. මට දුක හිතෙනවා" වෙලාවකට හිටිහැටියේ මතුවෙන ජාන් කොලුවා මුමුණයි. කටහඬින් නොවේ. අකුරු වලිනි. ගැහැනු දරුවන් ඇසුරෙහි අත්දැකීම් නැතැයි කිව නොහැකි මිශ්‍ර පාසල් දෙකකද කොහෙදෝ උගත් එකෙකි. 

ඉතින්, " කෝ ඔයාගෙ ඉස්කෝලේ කෑල්ල?" මම විමසමි. හිනා මුහුණක් එවෙයි.

 " එකක් නං බැරියැ නේද?" ඒ මා ය ඉරිසියාකාර බිම්මාය. 

"නෑ.. එක සැරේකට එක්කෙනායි. මට ලව් දෙකක් එකට කරන්න බෑ.. එක්කෙනාට එක්කෙනා අහුවෙයිද කියලා හැම වෙලාවෙම පරෙස්සම් වෙන්න බෑ. මට අමතකත් වෙලා එක්⁣කෙනෙක්ට යවන්න ඕන මැසේජ් අනික් එක්කෙනාට යවනව. මට බැලන්සින් හරි අමාරුයි. එක සැරයක් ඕක කරල මං හරි අමාරුවක වැටුණ"

ජාන් අවංකව කීවේය. 

"අපි වගෙ කොල්ලො ඉතින් අහිංසක වැඩීනෙ. ඒකනෙ අර වටේටම ටෝක් කරන රන් සමනළයට ක්වීන් ට්රිපල් එයිටුයි, සැරිසර ලිහිනියි ඔයායි.. එතකොට. මෙලීසායි ඔක්කෝම එකසසැරේට දෙන්නෙ" 

රන් සමනළයා හැම කෙල්ලටම කතා කරන්නේද නැත. නොකරනවාමත් නොවේ. අලුතින් කවුරු හෝ ආවාම හායි ගා එන්නට ඔහු මතකයේ තියා ගනී. එහෙත් රන්සමනළයා හැම විටම උපක්‍රමශීලීය. ඔහ් ඔහුගේ කෙල්ලන් කවුද කියා සමීපතමයන්ට පවා නොකියයි. ක්වීන් ට්රිපල්එයිට් කොහොමටත් හොට් ය. ඇය කොල්ලන්ට පමණක් නොවේ. කෙල්ලන්ටද කොකම් පානා එකියකි. එක් වතාවක ඇගේ සමරිසිආකාර ඕඩියෝ ක්ලිප් එකකින් චැට්රුම් එකද ඇවිළුණේය. 

"මං ආස විදියෙ කෙල්ලෙක් හම්බ වුනොත් ට්‍රයි කරල බලන්න මං දෙපාරක් හිතන්නේ නෑ" ක්වීන් ට්රිපලෙයිට් සිය මතය නිදහසේ මුදා හැරියාය. ඒ,  ඒ කාලයේ කතා ය. 

"ඔයා දන්නවද බිම්මා, සමහර වෙලාවට මට හිතෙනව සසඳි බබා වැඩියෙන් ගැලපෙන්නෙ මට නෙමෙයි අචලයට කියල.." 

මම තිගැස්සී ගියෙමි. තමන්ගේ පෙම්වතිය තමන්ට වඩා අනුන්ට ගලපන්නට පුළුවන් වීම අමුතු ය. 

“ඇයි ඒ?"

"එයාටත් ඕනෙ ලංකාව අතැරල යන්න. ඩිග්රි එක ඉවර වෙනකම් ඉන්නෙ.. ඒ අතරෙත් අනම් මනම් කෝසස් කරනවා .."

"ඔයා යන්නෑ නෙ?"

"ඔව්… මට යන්න හිතෙන් නෑ ඉතින්. මම මොහොතකට කල්පනා කරමි. ජීවිතය මට තීරණයක් ගන්න දෙනවා නම් මං මොනවා කරාවිද? නයිල්ස් කොතරම් හිරු එළියට ආකර්ෂණය වුවත් ඔහු ඔහගේ පහසු කලාපයෙන් පිටස්තර ජීවිතයකට අකමැති ය. හැල හැප්පීම් නැති බොහෝ සංසුන් ජීවිතයකි නයිල්ස්ට උවමනා. මා එහෙමත් නොවේ. මගේ එක් අඩියක් පැහැදිලිවම ස්වීඩන් පොළව මත තියේ. ඒත් අනික් පයට නිශ්චිත භුගෝලීය අවකාශය ක් නැත. අන්න ඒ "පය" මෙන්න මේ මානවකයාගේ හිතැතුළේ ලැගුම් ඉල්ලාවිය කියන සාධාරණ භීතිකාව මට තියේ. 

  අප සමග පැමිණි කණ්ඩායම ඉදිරියේ බොහෝ දුරස්ව සිටින්නට අපි හැම විටම උත්සාහ කළෙමු. එහෙත් මිහිර වගේම අචලත් ඔවුන්ගේ අතිසියුම් නිරීක්ෂණ ඔස්සේ මා සහ එරන්ද අතරේ කිසිමයම් රසායනයක් ඇති වෙමින් පවතින බව තේරුම් ගත් බව දක්නට ලැබිණි. 

"මං කියන්නෙ බිම්මා," කියා මිහිර කිසිවක් කියන්න⁣ට හදද්දීම එතැනට සුදු නංගී ආවෙන් අචල යම් ඉගියක් කළේය. යුවතිය ඔවුන් දෙදෙනාගේ ම මුහුණු දෙස බැලුවේ හොර අල්ලන බැල්මකි. 

" මොකක්ද මට නොකියා ඉන්නෙ?"

"ඔයා කැමති බිම්මට ද නැත්නම් බබා නංගිට ද?" අචල ඇගෙන් ඇසුවේය. යුවතිය මුහුණ හකුළා ගත්තාය. 

" අපෝ ඒ නංගි මොන විකාරයක්ද අනේ… එරා මොන දෙයකට එයා එක්ක යාළු වුණා ද මං දන් නෑ. බිම්මගෙ ෆේස් ටු ෆේස් කියන හින්ද නෙමෙයි.ඔයා එක්ක වැඩ කරද්දි හරි කම්ෆර්ටබල්.."

"අපි එරාවයි බිම්මවයි සෙට් කරන්න විදියක් කල්පනා කළෙ"

 මම විස්මයෙන් අචල දෙස බැලුවෙමි. මිහිර සිය සිරියාවන්ත සිනහව පාමින් නිහඩව සිටියේය. 

"අනේ සුදු නංගී, මං නම් ඕවට සම්බන්ධයක් නැහැ .. මේ දෙන්නම හිතෙන් හදාගෙනයි මේ කියවන්නෙ” 

“මේ දෙන්න ඔය වගේ ඒවා හිතෙන් හදාගන්න හරී දක්ෂ්යි. බිම්මා.." 

"අපි ඇත්තටම කියන්නේ .." මිහිර හිස ගස්සා කීවේය. අචලත් ඔහුගේ සහායට පෙළ ගැසී සිටින්නේය. 

" අපට අපේ එකාගෙ සතුට වටිනව. අපි දන්නව මෙහෙම කියනෙක සාධාරණ නෑ කියලත් .. ඒත් බිම්මත් සතුටින් නෙ ඉන්නෙ. ඔය දෙන්න නිකම් ඉබේම වගෙ සෙට් වුණත් එක්ක නෙ." 

මම හිස සොලවා සිනාසුණෙමි.

"ජීවිතේ වෙන්න තියෙන්නෙ මොනව ද කියලා අපට ඇත්තටම අනුමාන කරන්න බෑනේ..  එරන්දයි මමයි හොද යාළුවො නේ .. මට එයාත් ඔය දෙන්න වගේම තමයි ඉතින්"

මේ සිද්ධිය මා එරන්දට කීවේ මතකයක් නැවත සිහි කරමිිනි. එරන්ද සිනාසුණේය. 

"ඔව් උන් සසඳිට කැමති නැ. අචල කොහොමත් කැමති නෑ රුඩ් ගෑනුන්ට. ඌ කියන්නේ ගෑනියෙක් ඉස්සරහ නැමෙන්න නම් බෑයි කසාද නොබැද ඉන්නවයි කියලනෙ"

"ඉතින් ඔයා මොකද හිතන්නේ ?"

"මට එහෙම නැමෙනෙක ගැන ප්‍රශ්නයක් නෑ කියලා ඔයා එක්ස්පීරියන්ස් එකෙන් දන්නවා නෙ "